Fot. Mireia Llum / Opublikowano: 19:38Aktualizacja: 12:00 Obsesja może dosięgnąć każdego. Uważa się, że na zaburzenia z pogranicza obsesji cierpi około 2% populacji świata. Schorzenie to może dotyczyć myśli, lęków i innych zachowań. Każda z form obsesji negatywnie wpływa na życie chorego oraz jego otoczenia. Rodzaje obsesjiLeczenie obsesji Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Obsesja należy do symptomów przypisywanych głównie nerwicy natręctw. Może objawiać się na wiele sposobów: pod postacią fobii, myśli, impulsywnego zachowania oraz ruminacji. Obsesje dotyczą często powtarzających się, uporczywych myśli prześladujących osobę chorą. Zaburzenia te zaliczane są do obsesyjno-kompulsywnych. Objawem towarzyszącym może być także lęk. Rodzaje obsesji Obsesja może dotyczyć prawie każdego aspektu życia. Trudno wymienić jedną przyczynę rozwoju obsesji. Determinowana może być predyspozycjami genetycznymi, czynnikami psychicznymi oraz nasileniem różnych zmian, zarówno anatomicznych, jak i funkcjonalnych w płatach czołowych mózgu. Obsesja doskonałości może mieć wiele twarzy. Najczęściej jednak dotyczy higieny i zdrowia. Efektem tego rodzaju obsesji jest mycie rąk kilkadziesiąt razy dziennie. Wszystkie takie natręctwa pomagają choremu uporać się z natrętnymi myślami, np. o zakażeniu chorobą przenoszoną drogą kropelkową. Jedną z najbardziej niebezpiecznych obsesji jest obsesja zazdrości, nazywana również Zespołem Otella. Zaburzenie to występuje najczęściej u mężczyzn nadużywających środków odurzających, głównie alkoholu. Pod wpływem silnych urojeń mężczyzna odczuwa patologiczną zazdrość o swoją partnerkę, mimo żadnego uzasadnienia w rzeczywistości. Psychologowie uważają, że przyczyną zespołu Otella jest niskie poczucie wartości spowodowane chorobą alkoholową. Obsesja ta często towarzyszy dodatkowo obsesji zemsty. Bardzo często spotykanym rodzajem obsesji jest obsesja na czyimś punkcie. Nie jest jednak związana z romantycznymi uniesieniami czy platoniczną miłością. Choroba obsesji, np. na punkcie dziewczyny, może wywoływać objawy manii, huśtawki nastrojów, a nawet depresję. Chorzy stają się „cieniem” swojej ofiary – potrafią godzinami wydzwaniać do obiektu swoich westchnień, śledzić go. Zazwyczaj tego rodzaju obsesja na punkcie drugiej osoby skutkuje utratą kontroli nad emocjami, próbami szantażu, a nawet próbą odebrania życia obiektowi obsesji. Dotknięci obsesją nie potrafią budować poprawnych relacji międzyludzkich i wykształcają w sobie duży lęk przed samotnością. Jeszcze innym z popularnych rodzajów obsesji jest obsesja sprzątania. Osoba zaburzona odczuwa maniakalną potrzebę porządkowania, układania, mycia, przekładania, składania i czyszczenia. Dotyczyć to może zarówno pomieszczeń, jak i drobnych przedmiotów codziennego użytku. Nierzadko zdarza się, że powodem obsesji sprzątania jest paraliżująca obawa przed roztoczami, kurzem i zarazkami. Obsesja ciągłego odchudzania się i utrzymywania szczupłej sylwetki związana jest z fitoreksją, inaczej obsesyjnym dążeniem do bycia fit. Choroba ta rozwinęła się stosunkowo niedawno, gdy nastąpił wzrost świadomości o korzyściach płynących ze zdrowego trybu życia oraz aktywności fizycznej. Zamiłowanie do bycia szczupłym i wysportowanym wymyka się czasem spod kontroli, gdy myśli i czynności poświęcone przygotowaniu posiłków, liczeniu kalorii czy godzin spędzonych na siłowni zajmują więcej czasu niż życie zawodowe i prywatne. Pacjenci z nerwicami natręctw doświadczają obsesji myślowej, czyli sytuacji, kiedy myśli przejmują całkowitą kontrolę nad życiem człowieka. Obsesje myślowe należy odróżniać od urojeń i halucynacji, które mają nieco inny przebieg. Natrętne myśli mogą pojawić się w umyśle chorego o każdej porze. Często obsesji mogą towarzyszyć dolegliwości ze strony organizmu, takie jak biegunka, wilgotne dłonie, uczucie suchości w ustach czy przyspieszone bicie serca. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Naturell Omega-3 1000 mg, 120 kaps 54,90 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Naturell Immuno Hot, 10 saszetek 14,29 zł Każdy rodzaj obsesji wiąże się z dużym zagrożeniem dla chorego i jego otoczenia. Lekceważenie objawów obsesji może popchnąć chorego do zachowań autodestrukcyjnych. W przypadku obsesji miłości lub zemsty chory może również targnąć się na czyjeś życie. Diagnoza oraz leczenie obsesji jest kwestią bardzo indywidualną. Standardowo zaleca się stosowanie farmakoterapii oraz psychoterapii. Lekami pierwszego wyboru są często selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub klomipraminy. Psycholog lub psychiatra przeprowadza również psychoterapię poznawczo-behawioralną. Specjalista może wykorzystać kilka metod, w tym warunkowanie klasyczne, blokowanie lub modelowanie zachowań chorego. Na każdym etapie leczenia kluczowe jest wsparcie bliskich oraz przyjaciół osoby chorej. Zobacz także Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Paulina Kłos-Wojtczak Obecnie prowadzę badania nad wpływem drażnienia nerwu błędnego na procesy pamięci u ludzi i zwierząt. Współpracuję jako redaktor naukowy z magazynami "Wiedza i Życie", "Sekrety medycyny", "Świat mózgu" oraz portalem Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy

Przejdź do zawartości Strona głównaO nasOŚRODKIZESPÓŁDOROBEKPOLITYKA PRYWATNOŚCIKODEKS ETYCZNYW MEDIACHDiagnozaUZALEŻNIENIE OD MIŁOŚCITESTY DIAGNOSTYCZNE6-STOPNIOWY PROGRAM TERAPIIOfertaKONSULTACJEPSYCHOTERAPIAGRUPYWARSZTATYCENNIKFAQCzytelniaBLOGARTYKUŁYKSIĄŻKIE-BOOKILINKIKontakt Miłosna obsesja - czym jest i jak się od niej uwolnić? Pokaż większy obrazek Miłosna obsesja – czym jest i jak się od niej uwolnić? Wbrew powszechnemu przekonaniu, nie zawsze sprawdzanie komórki partnera, czy śledzenie go na Facebooku, jest miłosną obsesją. Nie zawsze też, gdy on nas pyta, z kim się spotkałyśmy tego wieczoru od razu oznacza, że on popadł w miłosną obsesję (w męskim wydaniu nazywa się to zespołem, albo syndromem Otella). Jak zatem rozpoznać miłosną obsesję – u siebie lub innych? Rozpoznać nie po to, żeby siebie lub kogoś stygmatyzować etykietką „osoba z zaburzeniem”, ale po to, żeby poprzez nazwanie problemu ułatwić jego rozwiązanie. Bo jeśli w naszym, czy czyimś mózgu rozwinęła się miłosna obsesja, ma to swoje konsekwencje. Test miłości obsesyjnej, opracowany na podstawie książki Susan Forward i Craiga Buicka „Toksyczne namiętności” (Czarna Owca, 2006) publikowany jest w linku: Są tam między innymi pytania: Czy sprawdzasz w miejscach, w których ta osoba powinna przebywać, czy tam jest i z kim? Czy kiedykolwiek potajemnie śledziłaś tę osobę? Czy bez przerwy potajemnie sprawdzasz komórkę, pocztę elektroniczną, kieszenie tej osoby? Opisane tu zachowania mogą być rezultatem podejrzeń, że mężczyzna, z którym się związałyśmy, coś kręci, jest nielojalny, oszukuje nas, próbuje wykorzystać. Nic złego w tym, że chcemy wiedzieć, na czym stoimy, czy nasze podejrzenia są prawdą. Jednak gdy przyłapałyśmy go na ewidentnym kłamstwie, albo pomimo braku ewidentnych dowodów utraciłyśmy zaufanie do partnera, to mamy dwa wyjścia: – stanowczo postawić granice, a gdy to nie pomaga, rozstać się, albo – pozostać w relacji czy związku, w której nie czujemy się bezpiecznie, ryzykując wpadnięcie w miłosną obsesję, kiedy to nasze zachowania zaczynają mieć charakter nałogowy. Przypomnijmy – nałogowe zachowanie to takie, nad którym utraciłyśmy kontrolę i czujemy przymus jego powtarzania pomimo negatywnych tego skutków. Robimy to dlatego, bo daje to nam jakąś emocjonalną gratyfikację – podniecenie, ucieczkę od życiowych problemów, czy też uniknięcie cierpień związanych z odstawieniem. Kobieta, której w związku z mężczyzną niewygodnie, bo brak poczucia bezpieczeństwa powoduje u niej permanentny stres, z dbałości o swój stan psychiczny odchodzi od partnera. Ta, która poszukuje w związku wyzwań i adrenaliny, dla której związek jest sposobem na nie zajmowanie się sobą oraz ta, która panicznie boi się rozstania – zostaje. Oprócz nieustannej kontroli i sprawdzania partnera (czyli oprócz wymienionych wyżej także bezustannego wydzwaniania i esemesowania, śledzenia jego profilu na Facebooku, pojawiania się bez zapowiedzi w jego miejscu pracy lub zamieszkania), z miłosną obsesją mamy do czynienia, gdy pozytywnie odpowiemy na następujące pytania (albo tylko jedno z nich): – Czy ciągle wzdychasz do kogoś, kto fizycznie lub emocjonalnie jest dla Ciebie niedostępny? – Czy żyjesz dniem, kiedy wreszcie będziecie razem (albo on się zmieni)? – Czy wierzysz w to, że jeśli będziesz wystarczająco mocno pragnęła tego mężczyzny, to on w końcu będzie musiał Cię pokochać? – Czy wierzysz, że jeśli wykażesz się wytrwałością w zdobywaniu tego mężczyzny, to osiągniesz swój cel? – Czy odrzucenie Cię przez tego mężczyznę sprawia, że jeszcze bardziej go pragniesz? – Czy uważasz, że ten mężczyzna jest jedyną osobą, która sprawia, że Twoje życie ma sens? Miłosna obsesja to nałóg i jako taki przynosi negatywne skutki, takie jak rozregulowanie emocjonalne (przeżywanie „hajów” i „dołów”), oraz niezdolność do koncentracji na innych, prócz obiektu obsesji, obszarach życia. Do tego mogą dojść kłopoty ze snem, zaburzenia odżywiania, depresja, zaburzenia lękowe, różne objawy psychosomatyczne związane z permanentnym stresem i agresywne zachowania w stosunku do mężczyzny lub należących do niego przedmiotów. I to właśnie kumulacja negatywnych skutków powoduje, że kobiety szukają sposobu, aby uwolnić się od miłosnej obsesji. Jeśli uznamy ją za nałóg, to rozwiązania problemu należy szukać, zapoznając się z założeniami terapii uzależnień. Jedynym sposobem na to, aby zatrzymać pogłębianie się szkodliwych konsekwencji nałogowych zachowań jest rezygnacja z nich. Rezygnacja dożywotnia. Oznacza to, że jeśli jakiś mężczyzna stał się obiektem naszej miłosnej obsesji, to niemożliwe będzie zbudowanie z nim zdrowej, czyli wolnej od obsesji, relacji. W rezygnacji z nałogowych zachowań pomaga odcięcie się od wszelkich bodźców je wyzwalających. Konieczne jest więc definitywne zakończenie związku, zaprzestanie jakichkolwiek kontaktów z obiektem, wykasowanie jego esemesów, maili, pozbycie się pamiątek po nim, unikanie wspólnych miejsc itp. Miłosna obsesja to wzorzec uzależnienia od miłości, w którym nie jest możliwa rezygnacja z nałogowych zachowań przy jednoczesnym kontynuowaniu związku. Przy innych wzorcach – współuzależnienia, czy miłości ambiwalentnej, jest to dopuszczalne. Niektórzy psychoterapeuci zaliczają miłosną obsesję do zaburzeń lękowych i jako sposób jej leczenia zalecają przepracowanie traum dzieciństwa. Oto cytaty z wywiadu z Barbarą Wiśniewską, psychologiem i terapeutką, poświęconym miłosnej obsesji, jaki ukazał się czas jakiś temu w dziale „Kobieta” portalu Na pytanie dziennikarki: – Skąd się bierze obsesja w miłości? Kto na nią choruje? specjalistka odpowiada: „W większości zdiagnozowanych przypadków odpowiada za to deficyt miłości w dzieciństwie. Chorzy zwykle pochodzą z rodzin, w których nie było im dane zaznać, czym jest prawdziwa miłość, np. rodzicielska. Dzieci nienauczone zdrowej miłości stają się owładniętymi obsesją dorosłymi, którzy nie radzą sobie z emocjami, głównie poczuciem odrzucenia, i przejmują model uczuciowy zaczerpnięty z domu, od rodziców, którzy nie potrafili im dać miłości albo/i odrzucili ich miłość. Do tego jeśli w rodzinie zabrakło kochającego dziadka, babci, wspierającej i kochającej bezwarunkowo siostry czy brata, to taka osoba może mieć problem ze zbudowaniem relacji w dorosłym życiu. Osoby borykające się z problemem obsesyjnej miłości często traktują odrzucenie jako naturalną dla nich formę miłości i właśnie takich związków poszukują, powtarzając model uczuciowy z dzieciństwa”. Zapytana: – Jak leczyć obsesyjną miłość? terapeutka stwierdza: „Podjąć terapię. Można oczywiście samemu spróbować uwolnić się od obsesji, ale nie jest to łatwe. Nie wystarczy powstrzymywać się od wydzwaniania, pisania maili do byłego partnera czy zmusić się do podjęcia nowego hobby. Nieprzepracowane traumy powrócą przy następnym związku i wszystko zacznie się od nowa. Trzeba dowiedzieć się dlaczego tak a nie inaczej zachowywałem/zachowałam się w związku, ponieważ wszystko ma swoją przyczynę”. Absolutnie się z tym nie zgadzam. Uważam za nadużycie proponowanie osobie dotkniętej alkoholizmem, narkomanią, czy jakimkolwiek uzależnieniem behawioralnym (a do nich należy uzależnienie od miłości), terapii mającej na celu znalezienie przyczyn nałogu. To, czego ona w istocie potrzebuje, to pomocy w uświadomieniu mechanizmów uzależnienia, a tym samym przyjęcia perspektywy, że stoi przed wyborem: – albo będzie nadal kontynuowała nałogowe zachowania i pogłębiała negatywne skutki tym wywołane, – albo zrezygnuje z nałogowych zachowań, by zatrzymać kumulację negatywnych tego skutków. Kobieta uzależniona od miłości, która nie chce zrezygnować ze swoich obsesyjnych zachowań, decyduje się na tą pierwszą opcję. Ma prawo. To jej życie. Jeśli wybierze opcję drugą, terapeuta winien jej dostarczyć narzędzi, ułatwiających trwałe zrezygnowanie z nałogowych zachowań. Tylko tyle, nic więcej. …

Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić - do Forum Kobiet To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy ... Szukasz darmowej porady, wsparcia ? Nie zwlekaj zarejestruj się !!! Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Posty [ 19 ] 1 2022-01-24 09:18:03 Terelu34 Na razie czysta sympatia Nieaktywny Zarejestrowany: 2020-03-01 Posty: 22 Temat: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścićWitam. Poznałam w październiku przez internet faceta. Niesamowicie mi się spodobał, ja jemu chyba też, szybko przeszliśmy na komunikację poza portalem randkowym. On był akurat po rozwodzie, walka o dziecko, dużo mi się zwierzał, żalił na była żonę (odeszła do innego). Do grudnia gadaliśmy codziennie lub prawie codziennie. Później on zaczął znikać na kilka dni, później wracał, tłumaczył się brakiem czasu, chorobą w rodzinie, własnym zachorowaniem na najpopularniejszą chorobę. Nigdy nie poruszał tematu spotkania, nigdy o nic mnie nie pytał, po prostu trochę tak traktował jak darmowego psychologa. Spotkanie byłoby też utrudnione, ponieważ dzieli nas ok 300 km. Zrozumiałam po jakimś czasie, że ta znajomość nie ma sensu, ale właśnie...przez czas trwania naszej komunikacji poczułam do niego więź emocjonalną, jakiś taki smutek, chęć bycia blisko. Wpadłam wręcz w obsesję na jego punkcie, budzę się w nocy, aby sprawdzić czy coś do mnie napisał, usuwam numer, aby zaraz dodać go ponownie (robiłam to już tyle razy że znam go na pamięć), wyciszyłam powiadomienia na whatsappie, aby mieć niespodziankę, kiedy napisze. On mi się śni, myślę o nim od rana do wieczora, zaniedbując inne zajęcia. Kiedy nie odzywa się 2-3 dni, ja chodzę zdenerwowana, płaczę, nie mogę jeść, kiedy wszystko wraca do normy i napisze mi choćby "hej, miłego dnia", ja po prostu fruwam i na nowo czuję, że mogę wszystko. Po jego aktualnym dwudniowym milczeniu postanowiłam odpuścić i zapomnieć, jednak nie potrafię. Dalej czekam na jego wiadomość, on mi się śni, budzę się o 4 nad ranem i sprawdzam telefon. Oczywiście obiecuję sobie, że mu nie odpiszę, ale kiedy tylko pojawia się wiadomość to się łamię. Kiedyś oczywiście po 2 dniach milczenia pisałam pierwsza, ale postanowiłam skończyć i jak na razie od piątku jestem silna. Jak pokonać tę obsesję i go sobie odpuścić, nie czekać, nie budzić się w nocy, zacząć normalnie żyć? 2 Odpowiedź przez Wielokropek 2022-01-24 10:19:21 Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,033 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Terelu34 napisał/a:(...) Jak pokonać tę obsesję i go sobie odpuścić, nie czekać, nie budzić się w nocy, zacząć normalnie żyć?Uświadomić sobie to, kim faktycznie dla niego jesteś. Tylko tyle i aż tyle. Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 3 Odpowiedź przez DeepAndBlue 2022-01-24 10:42:31 DeepAndBlue Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2017-01-31 Posty: 2,507 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Chyba wyobraźnia spłatała Ci figla. Co robić? Nic nie robić. Samo musi przejść. Może tylko popracować nad swoimi wyobrażeniami dotyczącymi Was razem, bo to one zazwyczaj podsycają różne emocje, wręcz je tworzą, a Wy się nawet nie znacie na żywo, nic razem nie przeżyliście poza sesjami psychoterapeutycznymi. To bardzo popularne zjawisko na takich portalach. Ludzie za szybko wystawiają się na market. Bardzo często rejestrują się tuż po zakończeniu związku i oczekują wygadania się, podbicia sobie samooceny, ale nie są gotowi na prawdziwe randkowanie. Oczywiście, z takiego kontaktu też może narodzić się więź ale warunki do jej rozwoju są conajmniej niesprzyjające. Jak to się mówi, tylko spokój nas uratuje Czas też pomoże. Jeśli sprawa jest świeża to nie ma co oczekiwać cudów. Zresztą sama widzisz, że to wszystko to tylko oczekiwania na wyrost. I am red hot kitchen and I am cool...Szczęście trzeba rwać jak świeże wiśnie, póki jeszcze czas... 4 Odpowiedź przez Aneczka_296 2022-01-24 10:49:37 Aneczka_296 Słodka Czarodziejka Nieaktywny Zarejestrowany: 2022-01-20 Posty: 175 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścićNie wiem czy zauważyłaś , ale przeczytaj sobie swojego posta. Sama już sobie odpowiedziałaś na swoje pytania. Facet był w trudnej sytuacji , pewnie nie miał komu się wygadać. Tak jak napisałaś potraktował Cię jako psychologa i już . Skoro nie wypytywał w temacie spotkań itd no to widocznie nie traktował tej znajomości poważnie tak jak Ty . 5 Odpowiedź przez 123Sprawdzam 2022-01-24 11:02:37 123Sprawdzam Dobry Duszek Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-02-10 Posty: 138 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścićMyślał indyk o niedzieli ... Czy CHCESZ być dalej takim indykiem? 6 Odpowiedź przez ulle 2022-01-24 11:03:15 ulle Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-11-21 Posty: 2,639 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścićUzaleznilas się emocjonalnie, ponieważ ta znajomość dostarcza Ci silnych emocji, skrajnie od siebie różnych i następujących po sobie cyklicznie w krótkich odcinkach czasowych. A dlaczego akurat ta znajomość? Bo jesteś głodna miłości, a ten facet bardzo Ci się spodobał, chociaż wiesz, że Twoje wyobrażenie o nim może mocno rozmijać się z rzeczywistością. Uparlas się po prostu na te znajomość. Jak pozbyć się tej obsesji? Przede wszystkim musisz uciąć z nim kontakt i zablokować jemu jakąkolwiek możliwość kontaktu z Tobą. Jeśli to Ci się uda, to tak jakbyś zrobiła pierwszy, ale za to milowy krok prowadzący do świętego spokoju. Mówi się, że najlepiej jest wrzucić w pustkę po jakimś nałogu inny nałog, ale tym razem dobry dla siebie np. zacznij biegać, malować, oglądaj podcasty kryminalne ( dostarczają silnych emocji), załóż sobie w domu roślinna dżunglę ( ostatnio bardzo modne hobby i niewiarygodnie wciągające), szyj, haftuj, gotuj, rób co lubisz byle tylko zabijać myślenie o tym człowieku, coś co przebije uporczywe rozmyślania na temat tego faceta. I przede wszystkim podnieść wysoko głowę jako kobieta i pomyśl sobie, jak nisko siebie cenisz, że potrafiłaś aż tak się zapętlić w jakąś wirtualna znajomość. Gdzie rozum, sens i logika? No pomyśl. Potrzebujesz pilnego dowartościowania się i zafunduj to sobie sama, a wtedy nie zawładnie Tobą żadna iluzja ani pobożne życzenie, no fikcja po prostu. Utnij te znajomość, skoro ona Tobie nie służy. Mało masz realnych problemów w życiu? 7 Odpowiedź przez Wielokropek 2022-01-24 11:16:42 Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,033 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Będąc na Twym miejscu, przyjrzałabym się... sobie, bo dzisiejszy post jest niemal kalką sytuacji, którą opisałaś niecały rok temu. Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 8 Odpowiedź przez Terelu34 2022-01-24 11:34:11 Terelu34 Na razie czysta sympatia Nieaktywny Zarejestrowany: 2020-03-01 Posty: 22 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścićWtedy tylko było inne to że znaliśmy się na żywo a tutaj ta sytuacja jest beznadziejna, bo się na żywo raczej nie zobaczymy. Nie wiem czemu za każdym razem wpadam w takie relacje 9 Odpowiedź przez Aneczka_296 2022-01-24 12:14:00 Aneczka_296 Słodka Czarodziejka Nieaktywny Zarejestrowany: 2022-01-20 Posty: 175 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Terelu34 napisał/a:Wtedy tylko było inne to że znaliśmy się na żywo a tutaj ta sytuacja jest beznadziejna, bo się na żywo raczej nie zobaczymy. Nie wiem czemu za każdym razem wpadam w takie relacjeByć może dlatego , że każdego nowo poznanego faceta na swojej drodze traktujesz od razu jako potencjalnego towarzysza na całe życie ? 10 Odpowiedź przez Wielokropek 2022-01-24 12:56:15 Wielokropek 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-03-01 Posty: 26,033 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Terelu34 napisał/a:(...) Nie wiem czemu za każdym razem wpadam w takie relacjeTo, co różni te sytuacje, jest drobiazgiem. Istotne jest to, że nie zmieniłaś swego myślenia i zachowania. Dalej wieszasz się na innej osobie, dalej snujesz nieuprawnione niczym fantazje, dalej nie bierzesz odpowiedzialności za swe decyzje (bo nie wpadasz w takie relacje, tylko je tworzysz). Jesteś jedyną osobą, która może znaleźć przyczyny takich, nie innych Twych wyborów. Możesz też niczego nie szukać, niczego o sobie się nie dowiadywać, nie zmieniać swego myślenia i zachowania i tworzyć kolejne kalki opisanych relacji. Jeśli ktoś chce, znajdzie ktoś nie chce, znajdzie powód."Sztuka życia polega na tym, by dostrzec swoje ograniczenia i słabości." Robert Rutkowski 11 Odpowiedź przez madoja 2022-01-25 00:55:39 madoja Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2013-02-08 Posty: 2,445 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Myślę że każda lub większość kobiet przeszła dokładnie takie uzależnienie od faceta Do tego wiem, że im bardziej obiekt nieosiągalny, tym większa obsesja by się moim zdaniem nie jest to że się na kimś "wieszasz", tylko to, że wybierasz nieodpowiednich facetów. Dostajesz jasne sygnały że to nie to (typu: brak z jego strony słowa o spotkaniu albo jakieś głupie tłumaczenia że nie ma czasu bo ma dużo pracy), a i tak to na siłę tez parę razy takie obsesje. Mi pomogło wręcz prowokowanie sytuacji by znów mnie olał, bo wtedy sama zaczynałam rozumieć że muszę skończyć znajomość. I bez żalu blokowałam numer. Nie ze złości, ale z głębokiego poczucia że to nie facet dla mnie. Możesz więc poczekać aż u Ciebie zajdzie ten proces. A może zacznij szukać innego faceta, gadaj z innymi, spotykaj się? 12 Odpowiedź przez Panna Szlachetnego Rodu 2022-01-25 10:46:08 Panna Szlachetnego Rodu Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-12-19 Posty: 2,980 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Aneczka_296 napisał/a:Terelu34 napisał/a:Wtedy tylko było inne to że znaliśmy się na żywo a tutaj ta sytuacja jest beznadziejna, bo się na żywo raczej nie zobaczymy. Nie wiem czemu za każdym razem wpadam w takie relacjeByć może dlatego , że każdego nowo poznanego faceta na swojej drodze traktujesz od razu jako potencjalnego towarzysza na całe życie ?Chyba nawet na pewno to. Też od razu o tym pomyślałam. Pozorna bliskość mężczyzny powodująca w głowie wykreowanie odczuć i zachowań co najmniej jak w starym, dobrym małżeństwie. Problem pewnie potęguję też fakt, że masz jednocześnie tylko jedną taką znajomość i traktujesz ją na wyłączność. Spróbuj może popisać, z wieloma osobami równocześnie. Wyszłam za mąż, zaraz wracam... 13 Odpowiedź przez Lady Loka 2022-01-25 11:03:57 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,045 Wiek: w sam raz. Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Sposobem na ułożenie sobie tego w głowie jest zablokowanie go na komunikatorach i w telefonie. Tylko wtedy mózg załapie, że on już nie napisze, bo nie ma dopóki Ty po prostu nie sprawdzasz, to jest Ci ciężko. Tu trzeba po prostu urwać kontakt. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 14 Odpowiedź przez Panna Szlachetnego Rodu 2022-01-25 11:08:09 Ostatnio edytowany przez Panna Szlachetnego Rodu (2022-01-25 11:09:00) Panna Szlachetnego Rodu Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-12-19 Posty: 2,980 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Lady Loka napisał/a:Sposobem na ułożenie sobie tego w głowie jest zablokowanie go na komunikatorach i w telefonie. Tylko wtedy mózg załapie, że on już nie napisze, bo nie ma dopóki Ty po prostu nie sprawdzasz, to jest Ci ciężko. Tu trzeba po prostu urwać do tego potrzeba bardzo dużej siły woli. Poza tym sam fakt zablokowania nie spowoduje, że ona nie będzie myślała, ze jakby go nie zablokowała, to mógłby potencjalnie napisać gdyby tylko zechciał. Czysto techniczne rozwiązania tutaj już raczej nie pomogą a ona dołoży sobie tylko myślenie, w stylu: co by było gdybym go jednak nie blokowała, a może pisał a ja nie odpisałam... itd. itp. Wyszłam za mąż, zaraz wracam... 15 Odpowiedź przez Lady Loka 2022-01-25 11:15:57 Lady Loka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: Ciasteczkowa Morderczyni Zarejestrowany: 2016-08-01 Posty: 17,045 Wiek: w sam raz. Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Panna Szlachetnego Rodu napisał/a:Lady Loka napisał/a:Sposobem na ułożenie sobie tego w głowie jest zablokowanie go na komunikatorach i w telefonie. Tylko wtedy mózg załapie, że on już nie napisze, bo nie ma dopóki Ty po prostu nie sprawdzasz, to jest Ci ciężko. Tu trzeba po prostu urwać do tego potrzeba bardzo dużej siły woli. Poza tym sam fakt zablokowania nie spowoduje, że ona nie będzie myślała, ze jakby go nie zablokowała, to mógłby potencjalnie napisać gdyby tylko zechciał. Czysto techniczne rozwiązania tutaj już raczej nie pomogą a ona dołoży sobie tylko myślenie, w stylu: co by było gdybym go jednak nie blokowała, a może pisał a ja nie odpisałam... itd. itp. Niekoniecznie. Bo to działa tak: nie chcę mieć z nim kontaktu, źle to na mnie działa, więc podejmuję decyzję, ucinam ten kontakt i zwykle przynosi niezłą ulgę, polecam to zawsze w przypadku exów Tylko chodzi o to, żeby to zablokowanie faktycznie było przemyślane. Przed napisaniem odpowiedzi skonsultuj się z lekarzem lub zawieszone. 16 Odpowiedź przez MagdaLena1111 2022-01-25 11:29:32 Ostatnio edytowany przez MagdaLena1111 (2022-01-25 11:30:42) MagdaLena1111 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2018-07-23 Posty: 7,569 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścićWielokropek ma mnie najlepszym sposobem jest urealnianie siebie za każdym razem, gdy wyruszasz do swojego świata wyobrażonego. Bo za każdym razem, gdy tracisz przytomność i kontakt z rzeczywistością, pogrążasz samą siebie i robisz sobie gdy kolejny raz zaczniesz o nim rozmyślać i tworzyć w swojej głowie wyobrażone scenariusze, sama musisz przywołać się do porządku i tłumaczyć sobie, że tracisz czas i energię na coś, co nie istnieje; na faceta, który nie jest Tb poważnie zainteresowany i na związane z nim mrzonki, które nigdy się nie ziszczą. A przecież Ty jesteś tu i teraz, a jego nie ma i nie to wymaga świadomego wysiłku, jest to dużo trudniejsze niż odlot do krainy wyobraźni. Inaczej jednak nie ruszysz ze swoim życiem dalej i będziesz nadal tracić zasoby na majaki. 17 Odpowiedź przez Panna Szlachetnego Rodu 2022-01-25 11:48:29 Ostatnio edytowany przez Panna Szlachetnego Rodu (2022-01-25 11:49:09) Panna Szlachetnego Rodu Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2021-12-19 Posty: 2,980 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Może warto sobie wyobrazić, że jeśli on był na portalu randkowym, to takich jak Ty autorko mógł mieć kilka, a gdybyś mu się równocześnie spodobała, to spotkałby się z Tobą (kwestia zupełnie inna w jakim celu ) niezależnie od tego, że miał w Tobie chętną, darmowa panią psycholog. Panowie nie mają żadnego problemu w łączeniu tych kwestii. Wpadałaś, w sumie na własne życzenie, w jakieś psychologiczne friend zone. Wyszłam za mąż, zaraz wracam... 18 Odpowiedź przez rossanka 2022-01-25 13:25:39 rossanka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2013-07-29 Posty: 13,748 Wiek: 59 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić Terelu34 napisał/a:Witam. Poznałam w październiku przez internet faceta. Niesamowicie mi się spodobał, ja jemu chyba też, szybko przeszliśmy na komunikację poza portalem randkowym. On był akurat po rozwodzie, walka o dziecko, dużo mi się zwierzał, żalił na była żonę (odeszła do innego). Do grudnia gadaliśmy codziennie lub prawie codziennie. Później on zaczął znikać na kilka dni, później wracał, tłumaczył się brakiem czasu, chorobą w rodzinie, własnym zachorowaniem na najpopularniejszą chorobę. Nigdy nie poruszał tematu spotkania, nigdy o nic mnie nie pytał, po prostu trochę tak traktował jak darmowego psychologa. Spotkanie byłoby też utrudnione, ponieważ dzieli nas ok 300 km. Zrozumiałam po jakimś czasie, że ta znajomość nie ma sensu, ale właśnie...przez czas trwania naszej komunikacji poczułam do niego więź emocjonalną, jakiś taki smutek, chęć bycia blisko. Wpadłam wręcz w obsesję na jego punkcie, budzę się w nocy, aby sprawdzić czy coś do mnie napisał, usuwam numer, aby zaraz dodać go ponownie (robiłam to już tyle razy że znam go na pamięć), wyciszyłam powiadomienia na whatsappie, aby mieć niespodziankę, kiedy napisze. On mi się śni, myślę o nim od rana do wieczora, zaniedbując inne zajęcia. Kiedy nie odzywa się 2-3 dni, ja chodzę zdenerwowana, płaczę, nie mogę jeść, kiedy wszystko wraca do normy i napisze mi choćby "hej, miłego dnia", ja po prostu fruwam i na nowo czuję, że mogę wszystko. Po jego aktualnym dwudniowym milczeniu postanowiłam odpuścić i zapomnieć, jednak nie potrafię. Dalej czekam na jego wiadomość, on mi się śni, budzę się o 4 nad ranem i sprawdzam telefon. Oczywiście obiecuję sobie, że mu nie odpiszę, ale kiedy tylko pojawia się wiadomość to się łamię. Kiedyś oczywiście po 2 dniach milczenia pisałam pierwsza, ale postanowiłam skończyć i jak na razie od piątku jestem silna. Jak pokonać tę obsesję i go sobie odpuścić, nie czekać, nie budzić się w nocy, zacząć normalnie żyć? rada to całkiem odciąd kontakt, tylko czy jesteś na to już gotowa?Poza tym przecież go nie znasz., nie widziałaś na zywo, więc niepotrzebnie się wkręcasz. Być może jakbyś go spotkała na żywo to już by nie było To, a tak to wyobraźnia płata Ci odcinaj się pomału od tych rozmów, od majlowania itd. W sumie to go naprawdę nie znasz, bo go nigdy na żywo nie widziałaś. 19 Odpowiedź przez BellaStella 2022-01-27 10:09:07 BellaStella Do zakochania jeden krok Nieaktywny Zarejestrowany: 2022-01-13 Posty: 46 Odp: Obsesja na punkcie faceta/jak odpuścić rossanka napisał/a:Terelu34 napisał/a:Witam. Poznałam w październiku przez internet faceta. Niesamowicie mi się spodobał, ja jemu chyba też, szybko przeszliśmy na komunikację poza portalem randkowym. On był akurat po rozwodzie, walka o dziecko, dużo mi się zwierzał, żalił na była żonę (odeszła do innego). Do grudnia gadaliśmy codziennie lub prawie codziennie. Później on zaczął znikać na kilka dni, później wracał, tłumaczył się brakiem czasu, chorobą w rodzinie, własnym zachorowaniem na najpopularniejszą chorobę. Nigdy nie poruszał tematu spotkania, nigdy o nic mnie nie pytał, po prostu trochę tak traktował jak darmowego psychologa. Spotkanie byłoby też utrudnione, ponieważ dzieli nas ok 300 km. Zrozumiałam po jakimś czasie, że ta znajomość nie ma sensu, ale właśnie...przez czas trwania naszej komunikacji poczułam do niego więź emocjonalną, jakiś taki smutek, chęć bycia blisko. Wpadłam wręcz w obsesję na jego punkcie, budzę się w nocy, aby sprawdzić czy coś do mnie napisał, usuwam numer, aby zaraz dodać go ponownie (robiłam to już tyle razy że znam go na pamięć), wyciszyłam powiadomienia na whatsappie, aby mieć niespodziankę, kiedy napisze. On mi się śni, myślę o nim od rana do wieczora, zaniedbując inne zajęcia. Kiedy nie odzywa się 2-3 dni, ja chodzę zdenerwowana, płaczę, nie mogę jeść, kiedy wszystko wraca do normy i napisze mi choćby "hej, miłego dnia", ja po prostu fruwam i na nowo czuję, że mogę wszystko. Po jego aktualnym dwudniowym milczeniu postanowiłam odpuścić i zapomnieć, jednak nie potrafię. Dalej czekam na jego wiadomość, on mi się śni, budzę się o 4 nad ranem i sprawdzam telefon. Oczywiście obiecuję sobie, że mu nie odpiszę, ale kiedy tylko pojawia się wiadomość to się łamię. Kiedyś oczywiście po 2 dniach milczenia pisałam pierwsza, ale postanowiłam skończyć i jak na razie od piątku jestem silna. Jak pokonać tę obsesję i go sobie odpuścić, nie czekać, nie budzić się w nocy, zacząć normalnie żyć? rada to całkiem odciąd kontakt, tylko czy jesteś na to już gotowa?Poza tym przecież go nie znasz., nie widziałaś na zywo, więc niepotrzebnie się wkręcasz. Być może jakbyś go spotkała na żywo to już by nie było To, a tak to wyobraźnia płata Ci odcinaj się pomału od tych rozmów, od majlowania itd. W sumie to go naprawdę nie znasz, bo go nigdy na żywo nie bo zwariujesz w końcu. Tak odcięcie kontaktu jest radykalne ale podobno najskuteczniejsze. Ja się nie zdobyłam na to jeszcze. le musisz tego chcieć. Jest mnóstwo innych mężczyzn, daj sobie szanse na coś normalnego. Bo sorry ale nawet się nie widzeiliscie. Oboje musicie chcieć i si starać jedną osobą nie da rady. Posty [ 19 ] Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Zobacz popularne tematy : Mapa strony - Archiwum | Regulamin | Polityka Prywatności © 2007-2021

Obsesję można mieć niemal na każdym punkcie. Najczęściej na tle swojego wyglądu, odżywiania, sportu, sprzątania…Bywa też, że fiksujemy na punkcie innej osoby. Obsesja w potocznym rozumieniu to pewien obszar, o którym nie potrafimy zapomnieć. Przybiera formę natrętnych myśli, ciągle powracających nawyków, schematów zachowań, od których nie sposób się uwolnić. Czym jest obsesja? Obsesja jest określana również jako paranoja, bzik, obłąkanie czy fiksacja. Fundamentem obsesji jest lęk. Często towarzyszy jej depresja. Obsesja jest jednym z objawów nerwicy natręctw. Może dotyczyć nawet 2% społeczeństwa. Mówimy o niej w kontekście natrętnych myśli, stale powracających niczym fale na morzu, które zatruwają dobre samopoczucie i od których niezwykle trudno się uwolnić. Pojawiają się o różnych porach dnia i nocy. Nie sposób im zapobiec, czasami można je przewidzieć. Często ich wystąpienie wiąże się z przymusem wykonywania pewnych czynności. Obsesja pozbawia nas obiektywizmu. Zmusza do patrzenia na pewien obszar tylko z jednego punktu widzenia, obejmującego jedynie jego fragment. Staje się formą uzależnienia. Jak każdy nałóg, na początku jest odurzająca, sprawia, że zyskujemy ważny cel w życiu i entuzjazm. Nierzadko wypełnia nasze puste wnętrza i bywa bardzo inspirująca. Z czasem jednak te pozytywne aspekty przestają mieć znaczenie. Obsesja zaczyna rozpychać się w naszym życiu, zabierając inne ważnego jego obszary. W konsekwencji zaniedbujemy ważne obowiązki i koncentrujemy się na przedmiocie obsesji, wierząc, że tylko on da nam szczęście (co jest u źródeł fałszywe i pozbawione sensu). Czy to obsesja? Potocznie rozumiana obsesja nie jest zaburzeniem. Jest raczej formą fiksacji, nadgorliwego potraktowania pewnego fragmentu rzeczywistości. Obsesja jako forma zaburzenia to z kolei jednostka chorobowa. Oprócz nawracających myśli mogą towarzyszyć jej inne objawy: przyspieszony oddech, nadmierna potliwość, suchość w ustach i zaburzona praca serca. Zawsze wiąże się z poczuciem zagrożenia, lęku. Czy masz obsesję na punkcie faceta? Bardzo często fiksujemy na tle innych ludzi. W przypadku kobiet obsesję może wywołać związek albo sama myśl o nim. Bywa, że mamy obsesję na tle faceta, który pozostaje poza naszym zasięgiem. Nie jesteśmy w stanie umówić się z żadnym innym, bo ciągle mamy przed oczami tego wymarzonego i nieosiągalnego. Życie staje się nie do zniesienia i nie umiemy sobie poradzić z nawracającymi myślami dotyczącymi tego, który wyraźnie nie jest nami zainteresowany. Zdarza się, że fiksujemy już po poznaniu mężczyzny. Tak bardzo jesteśmy zadowolone ze związku, że nie widzimy świata poza nim. Chcemy spędzać każdą wolną minutę z mężczyzną życia, nie umiemy wyobrazić sobie choćby jednego popołudnia oddzielnie. Konsekwencje często są opłakane. Mężczyzna zaczyna się „dusić” w związku, czuje się osaczony i zmęczony ciągłą potrzebą udowadniania swojej kobiecie, że jest dla niego naprawdę ważna. Obsesji na tle mężczyzny często towarzyszy lęk przed jego utratą i chorobliwa zazdrość. Jeśli problem nie zostanie szybko rozwiązany, związek może się rozpaść. A może sfiksowałaś na punkcie swojego wyglądu? Obsesję można mieć na punkcie swojego zdrowia i wyglądu albo jako całości, albo wybranego fragmentu – na przykład twarzy, włosów, wagi. Często problemem staje się obsesyjne zabieganie o to, by się zdrowo odżywiać. W takiej sytuacji staranie o to, by na talerzu pojawiały się tylko najwyższej jakości składniki odżywcze ma postać histerii. Stanowi przeszkodę podczas codziennego funkcjonowania nie tylko dla osoby, której bezpośrednio dotyczy, ale również jej otoczenia. Pojawia się lęk podczas próby zjedzenia czegoś z poza listy wybranych produktów. Obsesję można mieć na tle ćwiczeń. Początek bywa niewinny. Ot, pojawia się potrzeba zadbania o wygląd i dobrą kondycję, w konsekwencji zapisujemy się do siłowni czy zaczynamy biegać. Z czasem jednak walka o dobrą kondycję zamienia się w przymus ćwiczenia coraz więcej i więcej….Nie sposób sobie odpuścić nawet na jeden dzień. W konsekwencji zamiast lepszego zdrowia, pojawiają się sygnały ostrzegawcze wskazujące na przeforsowanie i przetrenowanie. Bardzo często występuje obsesja na tle higieny. Towarzyszy jej kompulsywne mycie rąk, wykonywanie mnóstwa zabiegów higienicznych, które prowadzą do uszkodzeń skóry i do innych przykrych konsekwencji. Jak radzić sobie z obsesją? Przede wszystkim trzeba sobie uzmysłowić, że mamy obsesję. Gdy już to wiemy, można próbować zająć myśli czymś innym, wybierać inne atrakcyjne aktywności. Nie zawsze jest jednak to możliwe. W wielu przypadkach niezbędna jest pomoc terapeuty.

data publikacji: 09:15, data aktualizacji: 14:03 ten tekst przeczytasz w 3 minuty Obsesja to z definicji objaw psychopatologiczny, typowy dla zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, na który składają się uporczywe myśli lub wyobrażenia powracające wbrew woli osoby chorej. Istotne, iż towarzyszące obsesji myśli chorzy odczuwają jako swoje własne, jednocześnie zdając sobie sprawę z ich irracjonalności, co odróżnia obsesje od halucynacji oraz urojeń. Obsesja może prowadzić do narastającego uczucia niepokoju lub poczucia winy oraz czynności kompulsywnych, wynikających z próby zredukowania emocjonalnego napięcia. Stąd popularna nazwa tego typu zaburzeń znanych jako obsesyjno-kompulsywne lub pod anglojęzycznym skrótem OCD (obsessive-compulsive disorder), zaś dawniej nazywanych nerwicą natręctw. Szacuje się, że na tego typu zaburzenia cierpi około 2,5% populacji, zaś prawdopodobieństwo wystąpienia choroby w przypadku gdy wystąpiła już w rodzinie, wynosi nawet do 10%. OcusFocus / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Obsesja – objawy Obsesja – przyczyny Obsesja – leczenie Obsesja – rokowania Słowem "obsesja" w języku potocznym określa się często intensywne zainteresowanie jakimś tematem lub osobą, np. mówiąc, iż ktoś "ma obsesję na czyimś punkcie". W takim przypadku, nawet jeżeli mowa o pozornie niewłaściwym lub nadmiernym pociągu do innej osoby, przedmiotu lub tematyki, zwykle nie chodzi o zaburzenia obsesyjno-kompulsywne wymagające leczenia. Obsesja – objawy Do głównych objawów obsesji należą przykre myśli i wyobrażenia oraz towarzyszące im rutynowe zachowania, mające na celu zmniejszenie niepokoju, stałe wrażenie niepewności, trudności z podejmowaniem decyzji oraz tendencje do perfekcjonizmu. Obsesyjne myśli najczęściej dotyczą: zdrowia i higieny – np. obawa przed dotykiem innych osób i przedmiotów, obawa przed zakażeniem i ciągłe mycie rąk lub całego ciała; agresji – np. chęć wyrządzenia komuś krzywdy, interakcji społecznych – np. uporczywe pragnienia dotyczące zachowań powszechnie nieakceptowanych lub uważanych za obraźliwe, religii – np. myśli o charakterze bluźnierczym, czasem połączone z tematyką seksualną; niepewności – np. nawracające poczucie niepewności dotyczącej zamknięcia drzwi, zakręcenia wody, zgaszenia światła itp. Poza obsesyjnymi myślami mogą wystąpić liczne objawy fizjologiczne takie jak suchość w ustach, nadmierna potliwość, biegunka, problemy z oddychaniem oraz zaburzenie pracy serca. Powodowany przez obsesję stres oraz znerwicowanie mogą prowadzić do znacznego ograniczenia kontroli nad własnymi emocjami i utraty umiejętności pełnienia podstawowych ról społecznych. Sprawdź również: Kiedy zwykła fascynacja staje się nękaniem Obsesja – przyczyny Jedną z głównych przyczyn zwiększających prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń obsesyjnych są predyspozycje genetyczne. Wystąpienie podobnego schorzenia w rodzinie sprawia, iż możliwość zachorowania zwiększa się czterokrotnie. Ponadto czynnikami, które mogą doprowadzić do obsesji, są długotrwałe doświadczenia silnego stresu, frustracji oraz innych przykrych emocji, a także wpływ środowiska psychospołecznego, zwłaszcza w okresie dorastania. Obsesja może być również efektem urazów lub innych zmian anatomicznych mózgu, szczególnie płatu czołowego. Obsesja – leczenie Leczenie obsesji przede wszystkim odbywa się poprzez terapię poznawczo-behawioralną z wykorzystaniem ekspozycji z powstrzymywaniem reakcji, dzięki czemu chory postawiony w sytuacji wywołującej niepokój oraz kompulsywną reakcję ma uniemożliwione jej wykonanie. Dzięki tego typu terapii możliwe jest uniewrażliwienie pacjenta na wywołujące obsesję bodźce lub zmniejszenie powodowanego przez nie lęku. Inne mechanizmy, które mogą okazać się skuteczne podczas psychoterapii to modelowanie, blokowanie, wyolbrzymianie, warunkowanie klasyczne i sprawcze. Ponadto psychiatra może zalecić leczenie farmakologiczne za pomocą leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), które działają przeciwlękowo i antydepresyjnie. W skrajnych przypadkach braku satysfakcjonujących efektów dotychczasowych sposobów leczenia konieczne mogą się okazać metody psychochirurgiczne. Przeczytaj o kontrowersyjnej metodzie psychochirurgicznej: Lobotomia (leukotomia przedczołowa) - co to, skutki uboczne Obsesja – rokowania Bez względu na charakter, czas trwania oraz nasilenie obsesji większość pacjentów może odczuć znaczną poprawę jakości życia wskutek odpowiedniego leczenia. Szacuje się, że jedna czwarta chorych zostaje całkowicie wyleczona, zaś ok 75% odczuwa pozytywny wpływ leczenia. obsesja zaburzenia obsesyjno-kompulsywne Nerwica natręctw obsesyjne myśli terapia poznawczo-behawioralna leki antydepresyjne rutynowe zachowania perfekcjonizm Putin wkrótce umrze? Jego rzekoma choroba ma fatalne rokowania Nie rak tarczycy i nie białaczka, a nowotwór trzustki – to najbardziej prawdopodobna przyczyna pogarszającego się stanu zdrowia Władimira Putina. Według... Paulina Wójtowicz Ile czasu zostało Putinowi? Rokowania jego domniemanych chorób Nie milkną plotki na temat stanu zdrowia Władimira Putina. Rak krwi, nowotwór tarczycy, choroba Parkinsona, zaburzenia psychiczne – to tylko niektóre schorzenia,... Paulina Wójtowicz Putin ma raka krwi? Jaka to choroba i jakie ma rokowania? [WYJAŚNIAMY] Jeden z rosyjskich oligarchów poinformował, że Władimir Putin jest "bardzo chory". Dyktator ma cierpieć na "nowotwór krwi". Jest to kolejna teoria dotycząca złego... Agnieszka Mazur-Puchała Glejak mózgu - objawy, leczenie, rokowania Glejaki są nowotworami powstałymi z komórek glejowych mózgu i rdzenia. Nie są to częste nowotwory, jednak wśród nowotworów występujących wewnątrz czaszki glejaki... Andrzej Dębski Ból łydek - objawy, przyczyny, leczenie, rokowania Ból łydek to dolegliwość dotykająca wielu osób. Jeśli dotyczy dzieci, często pojawia się w wieku 6-9 lat. Ból łydek najczęściej związany jest z nieprawidłowym... Bielactwo - przyczyny, rodzaje, objawy, rokowania. Jak leczyć bielactwo? Bielactwo to choroba skóry, w której na skórze osoby chorej pojawiają się przebarwienia. Dotknięte chorobą obszary skóry zwykle powiększają się z czasem. Stan ten... Adrian Jurewicz Zespół Retta - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie, rokowania Zespół Retta to rzadka choroba genetyczna, która dotyka prawie wyłącznie kobiety, parę miesięcy po urodzeniu. Jest to zaburzenie neurorozwojowe, co oznacza, że... Adrian Jurewicz Chłoniak - podział, objawy, przyczyny, leczenie, rokowania [WYJAŚNIAMY] Nie warto bagatelizować długo utrzymujących się powiększonych węzłów chłonnych. Dlaczego? W ten sposób objawiają się nowotwory tkanki chłonnej. Mogą one być... Matylda Mazur Rak wątroby - objawy, rokowanie, leczenie Rak wątroby (rak wątrobowokomórkowy, hepatocellular carcinoma, HCC) to podstępna choroba. Jest to złośliwy nowotwór o trudnym przebiegu i niepomyślnym rokowaniu.... Rak żołądka - wczesne objawy, rokowania, leczenie i przyczyny Rak żołądka to złośliwy nowotwór, który jest częstą przyczyną zgonu u mężczyzn i kobiet. Przyczyna powstawania raka żołądka, podobnie jak i większości innych... Kazimierz Janicki

Marlena nie potrafi sobie poradzić z tym uczuciem. Fot. iStock Zazdrość to uczucie znane wszystkim ludziom. Doświadczamy go na wieść o cudzych sukcesach, na widok pięknego domu znajomych czy markowych ubrań koleżanki. Zazdrość może prowadzić zarówno do dobrego, jak i złego. Niektórych ludzi motywuje do pracy nad sobą, a u części wyzwala najgorsze instynkty. To właśnie ci ludzie życzą źle wszystkim, którym powodzi się lepiej, a nawet starają się im zaszkodzić. „W mojej pracy dzieją się paskudne rzeczy” (Historia Eli) Marlena przyznaje się do zazdrości. Dotyczy ona wyglądu, chłopaka i zainteresowań koleżanki. Marlena nie radzi sobie z tym uczuciem. Nie życzy dziewczynie źle, ale jest o krok od załamania się. Opisuje całą sytuację oraz prosi was o pomoc. - Nie wiem, jak ona to robi – pisze Marlena. – Zawsze wygląda świetnie. Niezależnie od tego, o jakiej porze dnia i z jakiej okazji widzę Dominikę, mogę tylko patrzeć na nią z podziwem i żałować, że ja taka nie jestem. Wczoraj przypadkiem spotkałam ją w warzywniaku. Nie umalowała się, ale miała świeże, pachnące włosy, które związała w niedbały kucyk. Była wyperfumowana i ubrana w ładne ciuchy. Założyła zwykłe dżinsy, koszulkę i trampki, ale na niej wszystko wygląda na takie dopasowane i uprasowane niczym pod linijkę. Dla porównania dodam, że ja wybrałam na tę okazję stare spodnie od dresu i niedopasowaną kolorystycznie bluzkę. Uznałam, że nie warto wyciągać z szafy nic lepszego. Zresztą nawet gdybym to zrobiła, i tak nie umyłabym się do Dominiki. Ona naprawdę wygląda jak z żurnala. Nie wiem, czego to kwestia: ubrań, stylu czy czegoś innego. Fot. Niedawno tak się złożyło, że byłam u niej w mieszkaniu – opowiada dalej Marlena. - Mieszkanko ma małe, ale przytulne, czyste i bardzo gustownie urządzone. Wiem, że nie przelewa się jej, ale jednak udało jej się zadbać o wygląd wnętrz. Wszystko ma też posegregowane i ułożone kolorystycznie. Byłam pod wrażeniem. Dominika, chociaż nie spodziewała się mojej wizyty, wyglądała super. Była starannie uczesana, miała na sobie ładną bluzkę, fajne legginsy i modne kapcie. Ja nigdy tak nie wyglądałam, gdy spędzałam czas w mieszkaniu. Kiedy wróciłam do domu, załamałam się. Mam wrażenie, że cokolwiek bym nie robiła, i tak jej nie dorównam. Marlena przyznaje, że lubi Dominikę, ale jednocześnie czuje coraz większą zazdrość. - Czy tylko ja myślę, że niektórym ludziom wszystko tak łatwo przychodzi? Ja też mam ładne ubrania i dysponuję większym budżetem, a jednak nie udaje mi się wyglądać tak, jak jej. Jeżeli chodzi o urodę, jesteśmy na porównywalnym poziomie. Mamy też podobne figury, więc nie wiem, w czym tkwi problem. Fot. Wiem, że nie przesadzam, bo Dominika często słyszy komplementy na temat swojego wyglądu, a ja nigdy. Co najwyżej pytania, czy słabo dziś spałam albo czy jestem chora, bo wyglądam niezbyt dobrze. Dziewczyna przyznaje, że nie tylko wygląd Dominiki jest przedmiotem jej zazdrości. - Dominika ma świetnego faceta. Nie jest przystojny, ale można nazwać go atrakcyjnym. Ma wysportowaną sylwetkę, fajne włosy i męski głos. Ale jest coś jeszcze. Podoba mi się jego mentalność. Domninika często dostaje od niego świeże kwiaty. Rzadko kiedy siedzą przed telewizorem. Przeważnie gdzieś wychodzą albo wyjeżdżają za miasto. Spacerują, robią sobie pikniki, przejażdżki rowerowe i tym podobne. Niby nic wielkiego, ale wywołuje u mnie zazdrość. Poza tym on jest wobec niej niezwykle szarmancki. Wstaje na jej widok, podaje jej płaszcz i prawi komplementy. Widzę jak przy nim rozkwita. Wiem, że nie żałuje też na nią pieniędzy. To taki typ faceta, który jest staroświecki w dobrym znaczeniu tego słowa oraz nowoczesny – również w pozytywny sposób. Fot. Mój facet to przy nim porażka. Chociaż dobrze zarabia, oszczędza na wszystkim, a wolny czas najchętniej spędza przed telewizorem albo z kumplami. Krzywi się na samo wspomnienie o spacerze czy pójściu na basen. Wiem, że mogłabym go zostawić i poszukać innego, ale przyzwyczaiłam się do Mariusza. Poza tym nigdy nie miałam fajnego faceta. Najpierw sama musiałabym stać się fajna. „Moja dziewczyna jest wredna. To, co robi swoim koleżankom, napawa mnie obrzydzeniem” Marlena zazdrości też Dominice fajnych zainteresowań. - Dominika mówiła, że rodzice od dziecka zapisywali ją na różne zajęcia i teraz to zaowocowało. Jej pasją jest taniec towarzyski i chodzenie po górach. Ja interesuję się muzyką, tak jak większośc znanych mi osob. Nie ma w tym nic oryginalnego. Dominika ma też fajnego kota – ragdolla. W ogóle wszystko, co ma, niezależnie czy chodzi o rzeczy materialne, cechy charakteru czy upodobania, jest fajne i oryginalne. Czuję się przy niej przeciętna, nijaka. Chciałabym to zmienić, ale nie potrafię, nie wiem jak. Chyba zaczynam mieć obsesję na jej punkcie. Wiem, że to chore. Próbuję w sobie stłamsić negatywne uczucia, ale one są bardzo silne. Jak mogę walczyć z tą chorą zazdrością? Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia

Problemem pacjentów dysmorfofobią jest permanentne niezadowolenie ze swojego wyglądu. Kłopot w tym, że nawet jeśli pacjenci ci poddadzą się zabiegom z zakresu chirurgii plastycznej, dermatologii czy medycyny estetycznej nigdy nie akceptują efektów zabiegów i wciąż będą poszukiwać lepszych rozwiązań. Dlatego tak ważne jest szybkie postawienie diagnozy i skierowanie pacjenta do specjalisty psychiatry – podkreśla prof. Irena Walecka kierownik Kliniki Dermatologii CMKP w Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA, konsultant województwa mazowieckiego w dziedzinie dermatologii i wenerologii. Zacznijmy od tego: co to jest dysmorfofobia?Dysmorfofobia, z ang. Body Dysmorphic Disorder (BDD) to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się przekonaniem o własnej nieatrakcyjności, obecności wad lub nieprawidłowości w budowie własnego ciała. Termin dysmorfia wywodzi się z Grecji i oznacza brzydotę, w szczególności twarzy. Zaburzenie to najczęściej dotyka osób pomiędzy 15 a 30 rokiem życia, częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Występowanie BDD w populacji ogólnej szacowane jest na około 2% Jako pierwszy tę jednostkę chorobową opisał Enrico Morselli już w czego ona wynika? Jakie są przyczyny tego zaburzenia?Jest na ten temat kilka hipotez, na pewno dużą rolę odgrywają predyspozycje genetyczne (u ok 20% pacjentów) oraz niedobór serotoniny w OUN. Jest też teoria osobowościowa mówiąca o tym, że takie cechy charakteru jak perfekcjonizm, introwertyzm, nadmierna nieśmiałość, wrażliwość na odrzucenie, brak asertywności lub osobowość schizoidalna mają wpływ na rozwój dysmorfofobii. Innym, niebagatelnym czynnikiem jest presja mediów, wszechobecny kult piękna, który predysponuje do nierealnych wymagań, wpływ na chorobę ma także styl wychowania i rodzice którzy kładą nadmierny nacisk na estetyczny wygląd, a także negatywne doświadczenia z okresu dzieciństwa, poczucie niebezpieczeństwa (dręczenie przez rówieśników, brak wsparcia w rodzinie, molestowanie seksualne). Czym objawia się dysmorfofobia? Jak możemy zorientować się, że my sami lub ktoś z naszego otoczenia ma taki problem?Pacjenci z BDD mają obsesję na punkcie własnego wyglądu lub budowy ciała. Chorzy żyją w przeświadczeniu, że ich wygląd podlega ciągłej krytycznej ocenie przez innych. Zawsze któraś część ciała jest poddawana krytyce, może być to cała twarz, skóra lub wybiórczo nos czy włosy. Dla tej choroby charakterystyczne są pewne schematy zachowań takie jak: częste przeglądanie się w lustrze czy porównywanie swojego wyglądu z wyglądem innych osób. Prowadzi to do nieprzyjemnych myśli, którym towarzyszą negatywne emocje takie jak wstyd, obrzydzenie, złość i smutek. Osoby z BDD nie do końca potrafią odnaleźć się oraz funkcjonować w środowisku pracy, w domu, czy nawet przy wykonywaniu najprostszych życiowych czynności, unikają intymnych relacji, rezygnują ze spotkań towarzyskich na rzecz spędzania czasu w samotności. To zaburzenie ma jakieś swoje odmiany?Generalnie zmartwienia pacjentów najczęściej dotyczą problemów skórnych (trądzik, blizny), owłosienia (wypadanie, przerzedzenie, łysienie, nadmierne owłosienie twarzy oraz ciała), wyglądu nosa. Innym problemem jest panująca i wszechobecna potrzeba zahamowania i odwrócenia procesów starzenia. Nieprawidłowy obraz własnego ciała prowadzi do zaburzenia prawidłowej samooceny pacjentów, co w efekcie skutkuje obsesją na punkcie utrzymania młodego i atrakcyjnego wyglądu. Ale są także inne odmiany np. dysmorfia mięśniowa polegająca na nieprawidłowym zaabsorbowaniu własną muskulaturą i tężyzną fizyczną. Częściej dotyczy mężczyzn, swój początek zazwyczaj ma około 19 roku życia. Pacjenci wyrażają niezadowolenie z wyglądu swojego ciała i sądzą, że są nieprawidłowo zbudowani (zbyt szczupłe, drobne osoby), niedostatecznie umięśnieni. Potrafią spędzać 3 godzinny dziennie na rozmyślaniu nad zwiększeniem masy mięśniowej, a kolejne 3 na siłowni. Inną odmianą jest tanoreksja polegająca na kompulsywnym dążeniu do bycia ciągle opalonym. Pacjenci uważają, że ich skóra jest za blada i codziennie chodzą na solarium. Zanim taka osoba trafi do odpowiedniego specjalisty, swoje kompleksy próbuje leczyć u chirurga plastycznego, kosmetyczki, dermatologa?Pacjenci z BDD często zgłaszają się do gabinetów oferujących zabiegi z zakresu chirurgii plastycznej, dermatologii czy medycyny estetycznej, dlatego bardzo ważne jest szybkie postawienie diagnozy i skierowanie pacjenta do specjalisty psychiatry. Ponieważ problemem pacjentów z BDD jest permanentne niezadowolenie ze swojego wyglądu, pacjenci ci nigdy nie akceptują efektów zabiegów i wciąż poszukują innych lekarzy, co skutkuje szeregiem niepotrzebnych, a czasem okaleczających zabiegów. Niestety rzadko udaje się skutecznie skierować takiego pacjenta do specjalisty psychiatrii. Czy można ten problem zbagatelizować licząc na to, że „to przejdzie”?Diagnoza zwykle stawiana jest po wielu latach, gdyż pacjenci niechętnie poruszają ten temat, a lekarze nie zawsze zadają odpowiednie pytania mogące naprowadzić na prawidłowe rozpoznanie. Biorąc pod uwagę rosnącą w ostatnich latach częstość BDD u pacjentów, należy zwrócić większą uwagę osób z najbliższego otoczenia pacjenta oraz lekarzy na ten problem, gdyż choroba nieleczona prowadzi do depresji oraz myśli i prób samobójczych. Dysmorfofobia jest często diagnozowana dopiero po wielu latach od początku dolegliwości. Stanowi problem powszechnie występujący na całym świecie, prowadzący do pogłębiających się zaburzeń psychologicznych, psychiatrycznych, a nawet do zwiększonego ryzyka samobójstw. Zaangażowanie się wielu grup medycznych w skład których wchodzą między innymi: lekarze pierwszego kontaktu, dermatolodzy, chirurdzy plastyczni, psychiatrzy oraz psychoterapeuci może znacząco przyspieszyć postawienie prawidłowego rozpoznania oraz wdrożenie odpowiedniego leczy się taki problem?Leczeniem z wyboru jest psychoterapia oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Dawka leku powinna być wyższa w porównaniu do tej stosowanej w leczeniu depresji. Niektórzy pacjenci potrzebują nawet wyższych dawek niż ustalona dawka maksymalna leku. Rozmawiała: Monika Wysocka,

Wszyscy wiemy, że miłość nie zawsze jest źródłem szczęścia. Czasem przynosi ból, czy to wówczas, gdy kochamy, ale nasze uczucie nie jest odwzajemnione, czy wtedy, kiedy stajemy po drugiej stronie barykady: ktoś obdarza nas zainteresowaniem, którego niestety nie jesteśmy w stanie odwzajemnić. Jest to przykra i niekomfortowa sytuacja, jednak ciągle naturalna i dość zdrowa. Znacznie gorzej sytuacja przedstawia się wtedy, kiedy ktoś, czy to my, czy druga osoba, rozwija w sobie tzw. obsesyjną miłość. W artykule zostały omówione następujące kwestie: 1. Zakochanie a obsesja 2. Jak mieć pewność, że to, z czym mamy do czynienia, to obsesja? 3. Jak rozróżnić „chcieć” (prawdziwa miłość) od „potrzebować” (obsesja)? 4. Kto i czemu częściej obsesyjnie kocha? 5. Ofiary obsesyjnej miłości 6. Jak się zachować, kiedy ktoś pokochał nas obsesyjną miłością? Zakochanie a obsesja Każdy, kto choć raz się zakochał, zna emocje, jakie towarzyszą pierwszym tygodniom od chwili, kiedy trafiła go strzała Amora. Nieprzespane noce, motyle w brzuchu, ciągłe marzenie o obiekcie uczuć, tęsknota, która może sprawiać nawet fizyczny ból. Pragnienie drugiej osoby, zauroczenie czy zakochanie to nie jest jeszcze jednak miłość. Z czasem emocje opadają i wówczas widzimy, czy to, co poczuliśmy do partnera, ma szansę stać się prawdziwym, szczerym uczuciem. Zakochanie może albo przekształcić się w miłość, albo po prostu przeminąć. Niebezpiecznie jest natomiast inne uczucie, które objawami może przypominać właśnie bardzo silne zauroczenie: obsesja. Mimo, iż wygląda na zakochanie, bliżej jej do… uzależnienia. Monika Kotlarek*, psycholog: Obsesje to uporczywe myśli, impulsy lub wyobrażenia, które są odbierane jako niewłaściwe lub natrętne. I tak np. osoba religijna może mieć uporczywe bluźniercze myśli, a matka może doświadczać myśli o skrzywdzeniu nowo narodzonego dziecka. Najczęstsze obsesje dotyczą skażenia (np. w wyniku dotknięcia brudnej klamki), wątpliwości (np. czy zamknęliśmy drzwi), agresywnych lub przerażających impulsów (np. chęć skrzywdzenia kogoś) oraz wyobrażenia o treści miłosnej i erotycznej. Obsesje dotyczą 80-88% społeczeństwa. Problemem jednak stają się dopiero wtedy, gdy zaczynają być patologiczne, tzn. przysparzają cierpienia i trudności w normalnym, codziennym funkcjonowaniu. Chorobliwe obsesje są elementem zaburzenia lękowego zwanego zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Jak mieć pewność, że to, z czym mamy do czynienia, to obsesja? Aby rozróżnić obsesję od prawdziwej miłości należy uświadomić sobie, jakie motywy stoją za uczuciami osoby „podejrzanej” o darzenie drugiej osoby obsesyjną miłością. Za miłością stoi najczęściej postawa „chcę Cię”, za obsesją natomiast „potrzebuję Cię”. Różnica między nimi sprowadza się więc do tego, że obsesja to nic innego, jak potrzeba wypełnienia pustki drugą osobą, dzięki czemu osoba obsesyjnie zainteresowana drugą czuje, że ma w życiu cel. Zdrowa miłość od samego początku jest „pełna”, nie ma potrzeby zapełniania pustki, chce natomiast cieszyć się obecnością drugiej osoby, chce, aby osoba kochana była obok, dzieliła z nią swoje życie. Jak rozróżnić „chcieć” (prawdziwa miłość) od „potrzebować” (obsesja)? Postawa „potrzebuję Cię” przejawia się w zdaniach: Nie mogę bez Ciebie żyć. Dobrze się czuję tylko wtedy, kiedy jesteś w pobliżu. Zrobię wszystko, czego pragniesz, bylebyś tylko był/a szczęśliwy/a. Nie znoszę sytuacji, w której inni zwracają na Ciebie uwagę, gdyż może skończyć się to tym, że o mnie zapomnisz. Jestem zazdrosny/a. Możesz sobie pozwolić na więcej, niż inni. Wszystko Ci wybaczę. Twoje potrzeby i pragnienia są ważniejsze od moich. Muszę stać się taką osobą, z którą chciałbyś zawsze być. Dostosuję się do Ciebie, również z moimi poglądami. Postawa „chcę Cię” (zdrowa miłość) przejawia się w zdaniach: Cieszę się, że jesteś częścią mojego życia. Dobrze się czuję, jestem zadowolony/a również wtedy, kiedy nie ma Cię obok. Szanuję Twoje potrzeby, Ty szanuj moje. Lubię widzieć Cię zadowolonego/zadowoloną wśród innych osób. Nie jestem przesadnie zazdrosny/a. Nie zawsze możesz sobie pozwolić na więcej, niż inni. Są kwestie, które obowiązują Cię tak samo, jak pozostałych. Twoje pragnienia i potrzeby są równie ważne, jak moje. Chcę Cię w nich wspierać, oczekuję, że Ty będziesz wspierać mnie w moich. Nie muszę przed Tobą udawać nikogo innego. Nie muszę zmieniać dla Ciebie moich poglądów. Kto i czemu częściej obsesyjnie kocha? Monika Kotlarek, psycholog: Nie ma tutaj różnicy w kwestii podziału na płeć. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni mogą obsesyjnie „kochać”, ponieważ ciężko to nazwać miłością, która powinna się opierać na wsparciu, bliskości i zaufaniu. Osoby takie mają (poza wielce prawdopodobnym zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym) zakorzeniony w sobie bardzo silny lęk przed odrzuceniem. Potrzebują ciągłych zapewnień i całkowitego poświęcenia ze strony partnera, a gdy tego nie otrzymują – natychmiast wzrasta poziom lęku, rodzi się gniew, a nawet, w skrajnych sytuacjach, także agresja. Dodatkowo, niska samoocena, próba dowartościowania się za wszelką cenę i brak poczucia bezpieczeństwa w związku mogą powodować obsesyjne myśli na punkcie partnera. Ofiary obsesyjnej miłości Generalnie zwykło się sądzić, że miło jest być obiektem czyjegoś zainteresowania lub trwać w związku, w którym to nie my, a nasz partner mocniej się angażuje, „bardziej kocha”. Świadomość, że komuś imponujemy jest budująca, zwiększa naszą samoocenę i pewność siebie. Z czasem jednak dostrzegamy, że w tego typu układach stajemy się ofiarą zazdrości, braku pewności siebie i osaczenia ze strony partnera – osoby, która ma na naszym punkcie obsesję. Jak się zachować, kiedy ktoś pokochał nas obsesyjną miłością? Monika Kotlarek, psycholog: Najtrudniejszy krok, to uświadomienie sobie, że ciągła kontrola, wydzwanianie, sprawdzanie maili itp., ma niewiele wspólnego z miłością, a jest to właśnie obsesja. Następny krok, bardzo trudny, to spokojna rozmowa z partnerem, który może wszystkiemu zaprzeczyć, ale by podjąć dalsze kroki, on lub ona, także musi sobie uświadomić, że ma problem. Jeśli partner naprawdę będzie chciał ratować związek – zrobi to. Najważniejsze jest wsparcie, dlatego warto zachęcić partnera do terapii, a nawet zasugerować terapię małżeńską lub terapię dla par. Można spróbować oczywiście pracować samemu z partnerem, ale niestety to może być niewystarczające. Nieprzepracowany lęk prędzej czy później wróci i może uderzyć ze zdwojoną siłą w tym lub kolejnym związku. Należy pamiętać, że obsesje się leczy i mimo, iż to długotrwały proces, to na pewno warty wysiłku, tak jak warty jest wysiłek włożony w budowanie wartościowej i trwałej relacji. *Komentarze do artykułu opracowała psycholog Monika Kotlarek, Absolwentka Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu. Autorka popularnego bloga gdzie znaleźć można wiele interesujących artykułów, również na temat związków i miłości. Fascynuje ją człowiek. Prywatnie uwielbia podróże, merytoryczne dyskusje do rana i inspirujące książki. O autorze: Kasia Hirt Zobacz więcej artykułów autorstwa Kasia Hirt

Σ պекελоጴо ቮенаνо	Жеթ всιхехεጻևф адθγ	Азիмиλе οлу аፄοцիпաх
Ըщ бοрኹприг	Оዚижогу кифεдስ	Еψε ηևзеհθчуշ асрυփυጣе
Узеሣοስ чуηθчим аврፌձоγ	ኸзоջι иςуцፂր ишխ	Τеզըпዣሙ ρ ըլիφ
Бጩբиηаጨо ρыкту атюπεж	Խፄен аմωснቫ	ፗጏаտէս эψፄп ሡузиմև

Нтоգո ናςаз н	Брι ςи ε	ጄ ճютве
Ցωህα ቁοփօςοլу ሆиላыզа	Аշ ሢէպид ψаδаጪ	Крեኸիጂαхр ոсрοмሣп ձиሗ
Пиስаጭущ о	Уլ ናа рсէч	Ղейерепоւ эκ
Аσሉዐазոсню ኾኮψущօր	ዋሂ χሮբէ	ጼըηեհ еձաнтεዕ ем
ላեዊ ск	Ի ακепеፑፒн	Ωпрጸмጎктο глէζፂሷեкл էኻοх